Onbekend
Unknown
We are no longer equal emotionally / intellectually. We met 10 years ago and we made a hellish ride through / for / with each other. We can never be together long because of inequality emotionally. I can’t stand being dependent. Then I quit (putting on shedding). After a long time I feel her calling to me, then I contact and we are together for a few hours. I am sometimes bored because she has remained emotionally precise. How the hell am I supposed to deal with this? In the meantime we are already 50 years old. Someone have a suggestion for me?
Answer 1
Anyway, take a little distance emotionally, so that you can dose the influence of the annoyance a little more and you do not drown in negativity. And further benefit from it. Perhaps it affects ‘awkward patterns’ in your system, you have certain ‘stuck up’ ideas that certain emotional responses do not go together with intelligence. Someone who exhibits that reaction (your twinflame) has then automatically been dismissed in many other areas in your system. That evokes disappointment that manifests itself in irritation. That’s why it might affect you like that, is just a suggestion, something like that. If you are milder about that, you may also have fewer problems. Then your confidence in your twinflame is less likely to be overturned by predefined ideas about how it should be. And your twinflame appears not to have changed much, but only to go through a certain phase. Is just an idea.
(Unknown)
Answer 2
That doesn’t matter if you are together 1
(Unknown)
Answer 3
I recognize it very well, it is and remains difficult. I can only tell you how it went with us. Because I was so emotional / dependent on myself, I was a ballast for my tz But when you meet your tz nothing seems to be important anymore of what is in the earthly, you just want to be together. I had to come back to earth for my feeling, I did nothing anymore was totally passive for the earthly event and just wanted to be with him and do things together. I always felt that I had to let him go, but I couldn’t do it, I loved him so much. Until one day he released me 100%. I really thought I was going to die, it hurt so much, while I knew (intuitively) that it was what I had always wanted. Because being so emotionally dependent while you feel that you hurt tz is also not the intention. No, I had to go back with my feet on the ground and continue with my life, the earthly. After that I grew enormously, I picked up everything again, new job, relocation, divorce, I could live without him again, because I “had to”. Now I am very grateful to him that he let go of me at the time. In retrospect it is the best thing that happened to me, otherwise I would never have taken these steps and could never have grown like that, because if I am very honest, I could never have let him go, no he had to do it. And if the intention is then you come back together again, but then emotionally independent in my opinion. After that I grew enormously, I picked up everything again, new job, relocation, divorce, I could live without him again, because I “had to”. Now I am very grateful to him that he let go of me at the time. In retrospect it is the best thing that happened to me, otherwise I would never have taken these steps and could never have grown like that, because if I am very honest, I could never have let him go, no he had to do it. And if the intention is then you come back together again, but then emotionally independent in my opinion. After that I grew enormously, I picked up everything again, new job, relocation, divorce, I could live without him again, because I “had to”. Now I am very grateful to him that he let go of me at the time. In retrospect it is the best thing that happened to me, otherwise I would never have taken these steps and could never have grown like that, because if I am very honest, I could never have let him go, no he had to do it. And if the intention is then you come back together again, but then emotionally independent in my opinion. I could never have let him go, no he had to do it. And if the intention is then you come back together again, but then emotionally independent in my opinion. I could never have let him go, no he had to do it. And if the intention is then you come back together again, but then emotionally independent in my opinion.
(Unknown)
Response
Thank you for the wise answers. I can really do something with it, especially answer 1. Answer 2 I have a bit more difficulty with that, we are 1 that I realize very well, what I do not like is that I start to appreciate the whole personality less. Maybe I have outgrown it now? Is it perhaps time to meet another soul love? At least I have had more than 1 soul love. As strange as that may sound. It has never been easy. (Unknown)
Answer 4
Yes, I also have a questioner, it seems that my twinflame is literally becoming an infant, I mean where I used to think he was smarter than me, I now know for sure that this is not the case. Or he is just becoming senile in terms of age, he could be a lot older than me, we care 20 years. Quite awkward, well, it is no different so I take it for granted. Where I can’t get hold of him, I make sure I get it somewhere else, emotionally / intellectually I mean, of course
(Unknown)
Reply 5
@antw 4 I understand. I have now discovered for myself that the so-called desire actually is the desire for myself. So I have now seriously planned to put an end to it because it has not been good for me for a long time. When a band undermines my own love, I stop it. I already had a soul love for this and therefore I know that there is no such thing as 1zl. As far as I am concerned, I grow through it, I am through it and I meet someone else with whom I continue to grow, or I stay alone with myself. I love myself now and I owe that to my soul love that never allowed me to give love. I now think that is a sign of self-love when you dare to choose for yourself. Thank you for the response.
(Unknown)
Answer 6
Reply 5: yes my fluorescent also loves himself very much: at least he knows for sure that there is at least 1 person who loves him. And he also grows yes: in width. (Unknown)
Reply 7
@ antw6 To read your response you can still grow a lot. If you do not understand the concept of self-love …
(Unknown)
Onbekend
Emotioneel/intellectueel staan we niet meer gelijk. 10j geleden leerden we elkaar kennen en we hebben een helse rit gemaakt door/voor/met elkaar. We kunnen nooit lang samen zijn omwille van de ongelijkheid emotioneel. Ik kan er niet tegen dat ze zich afhankelijk opstelt. Dan haak ik af(aantrekken afstoten). Na een lange tijd voel ik haar roepen naar mij, dan neem ik contact op en zijn we een paar uren samen. Het verveelt me soms omdat ze emotioneel precies is blijven stilstaan. Hoe moet ik hier in godsnaam mee omgaan? Ondertussen zijn we wel al 50j. Iemand een suggestie voor mij?
Antwoord 1
Sowieso een beetje afstand nemen emotioneel, zodat je de invloed van de ergernis wat meer kan doseren en je niet verdrinkt in negativiteit. En doe er verder je voordeel mee. Misschien raakt het wel ‘onhandige patronen’ in jouw systeem, heb je bepaalde ‘vastgeroeste’ ideeën over dat bepaalde emotionele reacties niet samen gaan met intelligentie. Iemand die dus die reactie vertoont (je tweelingziel) heeft dan in je systeem automatisch ook afgedaan op vele andere vlakken. Dat roept teleurstelling op die zich uit in irritatie. Daarom raakt het je misschien zo, is maar een suggestie, iets dergelijks. Als je daar milder tegenover staat heb je er misschien ook minder last van. Dan is je vertrouwen in je tweelingziel minder snel omver te werpen door vooropgestelde ideeën over hoe het zou moeten zijn. En blijkt je tweelingziel niet eens zoveel veranderd te zijn, maar slechts door een bepaalde fase heen te gaan. Is maar een idee.
(Onbekend)
Antwoord 2
Dat maakt toch niet uit jullie zijn samen 1
(Onbekend)
Antwoord 3
Ik herken het heel goed, het is en blijft moeilijk. Ik kan je alleen vertellen hoe het bij ons verder is gegaan. Doordat ik mijzelf zo emotioneel/afhankelijk opstelde ten aanzien van hem, was ik een ballast voor mijn t.z. Maar als je je t.z. ontmoet dan lijkt er niets meer belangrijk van wat er in het aardse is, je wilt alleen maar samen zijn. Ik moest terug komen op aarde voor mijn gevoel, ik deed niets meer was totaal passief voor het aardse gebeuren en wilde alleen maar bij hem zijn en samen dingen doen. Wel voelde ik steeds dat ik hem los moest laten, maar ik kon het niet ik hield zoveel van hem. Tot er een dag kwam dat hij me 100% losliet. Ik dacht werkelijk dat ik zou sterven, het deed zo een pijn, terwijl dat ik wist (intuitief), dat het wel hetgene was wat ik steeds had gewild. Want emotioneel zo afhankelijk zijn terwijl je voelt dat dat je t.z. pijn doet is ook niet de bedoeling. Nee, ik moest weer terug met mijn voetjes op de grond en verder met mijn leven, het aardse. Ik ben daarna enorm gegroeid, ik pakte weer alles op, nieuwe baan, verhuizing, echtscheiding, ik kon weer leven zonder hem, omdat ik het “moest”. Nu ben ik hem heel dankbaar dat hij me destijd losliet. Het is achteraf het beste wat me overkwam, anders had ik nooit deze stappen ondernomen en nooit zo kunnen groeien, want als ik heel eerlijk ben, ik had hem nooit los kunnen laten, nee hij moest het doen. En als het de bedoeling is dan kom je weer terug bij elkaar, maar dan emotioneel onafhankelijk naar mijn idee.
(Onbekend)
Reactie
Dankje voor de wijze antwoorden. Ik kan er echt iets mee, vooral antwoord 1. Antw 2 daar heb ik het wat moeilijker mee, we zijn 1 dat besef ik heel goed, wat me minder gaat is dat ik de hele persoonlijkheid minder begin te waarderen. Misschien ben ik die nu ontgroeid? Wordt het misschien tijd om een ander zielslief te ontmoeten? Ik heb in elk geval al meer dan 1 zielslief gehad. Hoe raar dat ook mag klinken. Gemakkelijk is het nooit geweest. (Onbekend)
Antwoord 4
Ja dat heb ik ook vraagsteller, het lijkt wel of mijn tweelingziel letterlijk infantiel aan t worden is, ik bedoel waar ik vroeger dacht dat hij slimmer was dan mij weet ik nu zeker dat dar niet zo is. Of hij is gewoon seniel aan t worden qua leeftijd zou t wel kunnen hij is nl stukken ouder dan mij we schelen 20 j. Best lastig nou ja tis niet anders dus ik neem t op de koop toe. Daar waar ik bij hem niet aan mn trekken kan komen zorg ik er voor dat ik t ergens anders wel krijg, in emotioneel/intellectueel opzicht bedoel ik dan, natuurlijk
(Onbekend)
Antwoord 5
@antw 4 Ik begrijp het. Ik voor mezelf heb nu ontdekt dat het zogezegde verlangen infeite het verlangen naar mezelf is. Dus ik heb me nu toch wel serieus voorgenomen er een punt achter te zetten omdat het mij al lang geen deugd meer doet. Wanneer een band mijn eigen liefde ondermijnt dan stop ik er mee. Ik had al een zielslief voor deze en daarom weet ik dat zoiets niet bestaat als 1zl. Wat mij betreft groei ik door haar, ben ik erdoorheen en ontmoet ik weer iemand anders waar ik verder mee groei ofwel blijf ik alleen met mezelf. Ik hou van mezelf nu en dat heb ik ook te danken aan mijn zielsliefde dat me nooit toeliet liefde te geven. Dat vind ik nu een teken van zelfliefde wanneer je durft kiezen voor jezelf. Dankje voor de reactie.
(Onbekend)
Antwoord 6
Antw 5: ja mijn tl houdt ook erg veel van zichzelf: dan weet hij tenminste zeker dat er minstens 1 persoon is die v hem houdt. En groeien doet hij trouwens ook ja : in de breedte. (Onbekend)
Antwoord 7
@antw6 Aan jouw reactie te lezen kun je nog heel veel te groeien. Wanneer je het concept zelfliefde niet begrijpt…
(Onbekend)