Onbekend

Unknown

Hello, I have a complicated story. I have been working in the same place for 15 years, where I, I call him the man of my life, because I have great doubts as to whether it is my Soul Love or rather a big crush that I can now hardly get rid of. I already have a bean for him (even before I married), but I kept putting it away. I thought he would not be interested in me and moreover it was not my type of man at all (in appearance). I have seen his name everywhere for a long time before our revelation about our feelings, I dreamed about him, I came across him when I thought about him enormously. We met during the afternoon breaks and it was as if we had known each other for a long time. I had no sense of shame or embarrassment, I could just be myself. It felt familiar. If I hadn’t seen him one afternoon, my colleague saw this in my behavior. I was short of something. I have always ignored this crush and just went on. I am married and have 2 children. Only years later I was honest with him about my feelings, and it turned out to be mutual. It was as if the ground slid from under my feet. Initially there was panic. I was married, had 2 children ∑ We talked a lot then. He was at that time in a relationship with someone who was not going so well anymore, and had everything for me to be together. I couldn’t just leave everything at home and start with him. We then agreed that I would first clear my situation at home before coming to him. I told him that he shouldn’t put his life on hold for that, but simply go on. While everything in me screamed the opposite, I respected him. Shutting down at home took more than a year, due to feelings of guilt towards my husband and children. In that year we did talk and email each other. I told him about that period, he himself said afterwards, attracted and rejected. I was having trouble with myself. We came together after that year. He had indeed not sat still, and had started working with his relationship. He also informed me of this in advance. He had a problem, being that he liked 2 women. He is extremely sexually oriented and had come to know her in prostitution. He had fallen in love with her. This is the only information I knew about her, but wanted to include it. Accept him as he was / is. In the beginning I paid little attention to this. I was happy to be with him and he supported me enormously after my husband’s divorce. Eventually I got into trouble with the presence of the other woman. Especially in the sexual area. I blocked, so we never really had intimate contact the way I would like it. During a fight he once said that she was the woman of his life. Instead of showing him the door, I continue to believe in him and us. I was not allowed to ask him anything about her, but I was left with many questions and even more feelings about this. We eventually broke up because of it, the jealousy and uncertainty won over love. I wanted peace. This almost 2 years ago. The relationship itself was also very turbulent. We had a totally different life form. He was free and unbound, I was responsible and had 2 children. He mirrored me enormously, woke me up. Made me feel emotions that I didn’t know existed, and I felt them all very deeply. We have tried everything. His way, my way, but nothing worked. Although our relationship and the breakup were very turbulent, I still miss him. He has uncovered everything in me, shown me everything I want in a relationship, but is now back in his own relationship. I can no longer disturb him or harass him. At our last meeting I broke up. I ended up in a depression and was out for work for a few months. When I returned, it was back there. That feeling of unconditional love, and the feeling that we belong together, despite all the pain we have done to each other. I don’t know how to handle this. He’s ignoring me right now. And I don’t want to get into depression again. I want to think and believe that we are coming back together and working on my own growth, but is this the right way? Is this not a game of my mind that will make me depressed again in a while? I need answers to put my focus on myself. Is he my soul lover and does he have to finish anything with her? Do I have to respect that and wait for him? Or is she his soul lover, have I just been hopelessly in love, and should I just end this and continue to believe in love? I need answers to these questions to continue, but I can’t talk to him anymore. Moreover, he is much more rational than I am and would make me crazy if I came up with this theory∑ Are there people who have experience with coaches who can confirm or deny that someone is your soul lover, without having to talk to both parties? I read a lot about following intuition here, but I am a very sensitive person who feels more about what others need and therefore doesn’t stay close to myself. Here too I have lost touch with myself. Thanks in advance for the possible responses or answers. I need help with this because this is all very new to me and frightening at the same time. I want to take control of my life back and continue positively. without having to speak to both parties? I read a lot about following intuition here, but I am a very sensitive person who feels more about what others need and therefore doesn’t stay close to myself. Here too I have lost touch with myself. Thanks in advance for the possible responses or answers. I need help with this because this is all very new to me and frightening at the same time. I want to take control of my life back and continue positively. without having to speak to both parties? I read a lot about following intuition here, but I am a very sensitive person who feels more about what others need and therefore doesn’t stay close to myself. Here too I have lost touch with myself. Thanks in advance for the possible responses or answers. I need help with this because this is all very new to me and frightening at the same time. I want to take control of my life back and continue positively.

Hallo, Ik heb een ingewikkeld verhaal. Ik werk 15 jaar op eenzelfde plaats, waar ik, ik noem hem de man van mijn leven want ik twijfel enorm of het mijn Zielsliefde is of eerder een grote verliefdheid waar ik nu moeilijk vanaf kan. Ik heb al jaaaaaren een boontje voor hem (zelfs voordat ik huwde) , maar ik stak het telkens weg. Ik dacht dat hij niet in me geïnteresseerd zou zijn en bovendien was het mijn type man helemaal niet (qua uiterlijk). Ik heb een hele periode voor onze openbaring over onze gevoelens overal zijn naam gezien, ik droomde over hem, ik kwam hem tegen op momenten dat ik enorm aan hem dacht. We ontmoetten elkaar tijdens de middagpauzes en het was alsof we elkaar al lang kenden. Ik had geen gevoel van schaamte of verlegenheid, ik kon gewoon mezelf zijn. Het voelde vertrouwd. Als ik hem een middag niet had gezien, zag mijn collega dit aan mijn gedrag. Ik had iets tekort. Ik heb deze verliefdheid altijd genegeerd en ben gewoon verder gegaan. Ik ben getrouwd en heb 2 kinderen gekregen. Pas jaren later ben ik eerlijk geweest tgo hem over mijn gevoelens, en bleek het wederzijds. Het was alsof de grond vanonder mijn voeten schoof. Er was aanvankelijk paniek. Ik was getrouwd, had 2 kinderen ∑ We hebben toen veel gepraat. Hij had op dat moment een relatie met iemand die niet meer zo vlot verliep, en had alles voor me over om samen te zijn. Ik kon, voor mezelf, niet zomaar alles achterlaten thuis en met hem beginnen. We zijn toen overeengekomen dat ik eerst mijn situatie thuis zou uitklaren alvorens bij hem te komen. Ik had hem gezegd dat hij daarvoor zijn leven niet on hold moest zetten maar gewoon verder moest gaan. Terwijl alles in me het tegenovergestelde schreeuwde , maar ik had respect voor hem. Het afsluiten thuis heeft meer dan een jaar geduurd, uit schuldgevoelens naar mijn man en kinderen toe. In dat jaar hebben we elkaar wel gesproken en gemaild. Ik heb hem die periode zo zei hij zelf achteraf, aangetrokken en afgestoten. Ik zat in de knoop met mezelf. Na dat jaar zijn we bij elkaar gekomen. Hij had inderdaad niet stilgezeten, en was met zijn relatie aan de slag gegaan. Hij heeft me hiervan ook op voorhand verwittigd. Hij zat met een probleem‚, zijnde dat hij 2 vrouwen graag zag. Hij is enorm seksueel ingesteld en had haar leren kennen in de prostitutie. Hij was verliefd op haar geworden. Dit is de enige informatie die ik over haar wist, maar wou het erbij nemen. Hem aanvaarden zoals hij was/is. In het begin heb ik hier eigenlijk weinig aandacht aan gegeven. Ik was blij dat ik bij hem kon zijn en hij steunde me enorm na de scheiding van mijn man. Op den duur kreeg ik het lastig met de aanwezigheid van die andere vrouw. Vooral op seksueel gebied. Ik blokkeerde, waardoor we nooit echt intiem contact hebben gehad zoals ik het graag zou gehad hebben. Tijdens een ruzie zei hij ooit dat ze de vrouw van zijn leven was. In plaats van hem de deur te wijzen ben ik blijven in hem en ons geloven. Ik mocht hem niets over haar vragen maar bleef dus wel met veel vragen en nog meer gevoelens hieromtrent zitten. We zijn er uiteindelijk door uit elkaar gegaan, de jaloersheid en onzekerheid won het van de liefde. Ik wou rust. Dit bijna 2 jaar geleden. De relatie op zich was ook heel turbulent. We hadden een totaal andere levensvorm. Hij was vrij en ongebonden, ik was verantwoordelijk en had 2 kinderen. Hij heeft me enorm gespiegeld, heeft me wakker gemaakt. Heeft me emoties doen voelen waarvan ik niet wist dat ze bestonden, en ik voelde ze allemaal heel erg diep. We hebben vanalles geprobeerd. Zijn manier, mijn manier, maar niets lukte. Hoewel onze relatie alsook het uit elkaar gaan zeer turbulent waren, mis ik hem nog steeds. Hij heeft alles in me blootgelegd, me alles getoond wat ik in een relatie wil, maar is nu weg∑terug in zijn eigen relatie. Ik mag hem niet meer storen of lastigvallen. Bij ons laatste gesprek ben ik geknapt. Ik ben toen in een depressie beland en ben een aantal maanden out geweest op het werk. Toen ik terugkwam, was het daar terug. Dat gevoel van onvoorwaardelijke liefde, en het gevoel dat we bij elkaar horen, ondanks alle pijn die we elkaar hebben gedaan. Ik weet niet hoe ik hiermee om moet. Hij negeert me op dit moment. En ik wil niet opnieuw in een depressie geraken. Ik wil denken en geloven dat we terug samen komen en zo aan mijn eigen groei werken, maar is dit wel de juiste manier? Is dit geen spelletje van mijn geest waardoor ik binnen een tijd toch weer depressief zal worden? Ik heb antwoorden nodig om mijn focus voor mezelf goed te leggen. Is hij mijn zielsgeliefde en moet hij met haar nog iets afwerken? Moet ik dat respecteren en op hem wachten? Of is zij zijn zielsgeliefde, ben ik gewoon hopeloos verliefd geweest, en moet ik dit gewoon afsluiten en in de liefde blijven geloven? Ik heb antwoord nodig op deze vragen om verder te kunnen, maar met hem kan ik niet (meer) praten. Bovendien is hij veel rationeler dan ik ben en zou hij me gek verklaren als ik met deze theorie kom aandraven∑ Zijn er mensen die ervaring hebben met coaches die kunnen bevestigen of ontkennen of iemand je zielsgeliefde is, zonder dat ze met beide partijen moeten spreken? Ik lees hier veel over intuïtie volgen, maar ik ben een heel gevoelig mens die meer aanvoelt wat anderen nodig hebben en daardoor weinig bij mezelf blijf. Ik ben ook hier dus de voeling met mezelf kwijt. Alvast dank voor de mogelijke reacties of antwoorden. Ik heb hierin hulp nodig want dit is voor mij allemaal heel erg nieuw en beangstigend tegelijk. Ik wil de regie over mijn leven terug en positief verder gaan.